Μπαρούτι έτοιμο να εκραγεί μύριζε την περίοδο του 1995 μέσα στις φυλακές του κορυδαλλού. Εκείνη την εποχή οι φυλακές είχαν υπερβολικό αριθμό κρατουμένων απ'ότι θα έπρεπε. Αντί για 480 φυλακισμένους υπήρχαν 1.393!! Έτσι ένα από τα βασικότερα αιτήματα των φυλακισμένων ήταν οι καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Όπως ήταν αναμενόμενο το κακό δεν άργησε να έρθει με κακές συνέπειες και νεκρούς κρατούμενους. Την Τρίτη 14 Νοεμβρίου του 1995 οχτώ η ώρα το πρωί ο γιατρός των φυλακών μαζί με τον νοσηλευτή κάνουν την καθιερωμένη διανομή φαρμάκων στους κρατούμενους. Ενώ βρίσκονται στην πτέρυγα με τους βαρυποινίτες αρχίζουν να γίνονται συμπλοκές μεταξύ των φυλακισμένων. Μέσα στον χαμό ορμούν κάποιοι κρατούμενοι και πιάνουν ομήρους των γιατρό και τον νοσηλευτή. Υπάλληλοι των φυλακών προσπαθούν να τους βοηθήσουν αλλά συλλαμβάνονται κι αυτοί και κρατούνται όμηροι. Σύνολο οχτώ άτομα στα χέρια των οργισμένων κρατουμένων. Σε λίγα λεπτά η εξέγερση γενικεύεται. Ξεσηκώνονται και οι υπόλοιπες πτέρυγες και αρχίζουν όλοι μαζί να προκαλούν μεγάλες ζημιές. Καταστρέφουν τα πάντα!! Στο εσωτερικό των φυλακών επικρατούσε ένα χάος. Υπήρχαν παντού φωτιές, σπασίματα και ουρλιαχτά από τραυματισμένους κρατούμενους μετά από συμπλοκές που σημειώνονταν μεταξύ τους. Εκτός από όλα αυτά υπήρχε και ένας τεράστιος κίνδυνος. Στις δεξαμενές πετρελαίου υπήρχαν χιλιάδες λίτρα πετρελαίου που αν η φωτιά έφτανε σε εκείνο το σημείο θα τινάζονταν στον αέρα όχι μόνο οι φυλακές αλλά και η γύρω περιοχή. 
Τις πρωινές ώρες ενημερώνεται ο αστυνομικός διευθυντής Πειραιά ότι οι κρατούμενοι λεηλάτησαν το φαρμακείο των φυλακών και κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών. Από την υπερβολική χρήση άλλοι πέφτουν στο έδαφος, σε άλλους αλλάζει η συμπεριφορά τους και φέρονται αλλοπρόσαλλα και υπάρχουν και τρείς νεκροί. Η τρίτη μέρα της εξέγερσης ήταν και η πιο φρικτή. Ο 27χρονος Δημήτρης είχε κλειστεί στο κελί της απομόνωσης όπου το είχε ζητήσει ο ίδιος. Οι δολοφόνοι μπήκαν στο κελί του για άγνωστο λόγο και των χτύπησαν στο κεφάλι και σε άλλα μέρη του σώματος του με χοντρό σύρμα. Του τρύπησαν την καρδιά, τους πνεύμονες και την σπλήνα. Των βασάνιζαν ασταμάτητα. Και ενώ ο άτυχος Δημήτρης είναι ακόμα στην ζωή, τον κρεμάνε με ένα σεντόνι. Δεν άντεξε και άφησε την τελευταία του πνοή. Δεν σταμάτησαν όμως εκεί. Έβαλαν στουπιά στις τρύπες που του είχαν προξενήσει και του έβαλαν φωτιά. Μετά το παρέδωσαν στους δεσμοφύλακες. Ο ιατροδικαστής μέτρησε 23 τρυπήματα γύρω από την καρδιά, την σπλήνα και τους πνεύμονες. Το μυστήριο για τον λόγο που διαπράχθηκε αυτό το φρικτό έγκλημα μένει μέχρι και σήμερα άλυτο.
Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα καταφθάνουν ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ που παίρνουν θέσεις γύρω από τις φυλακές όπως και πυροσβεστικά οχήματα και ασθενοφόρα. Η κατάσταση όσο περνούσε η ώρα χειροτέρευε και κανείς δεν ήξερε το μέλλον των ομήρων αλλά και των κρατουμένων. Ασθενοφόρα παίρνουν τους δύο πρώτους βαριά τραυματισμένους από μαχαίρι κρατούμενους και τους οδηγούν στο νοσοκομείο.
Η εξέγερση συνεχίζονταν αμείωτη. Οι βαρυποινίτες κυρίως έκαναν πολλές φορές προσπάθειες για να δραπετεύσουν αλλά τα ΜΑΤ που είχαν περικυκλώσει τις φυλακές έκαναν αμέσως χρήση δακρυγόνων και πυροβολισμών στον αέρα. Οι μέρες περνούν και φτάνουμε στην έκτη μέρα. Οι κρατούμενοι βλέπουν ότι δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζουν και γυρίσουν πίσω στα κελιά τους μετά από πολλές άστοχες απόπειρες απόδρασης. Τελικά δεν υπήρχε κανένας κρατούμενους που να είχε αποδράσει. Όταν ηρέμησαν τα πνεύματα η κατάσταση από τις καταστροφές ήταν πολύ μεγάλη. Χρειάστηκαν πάρα πολλά χρήματα και πολύ χρόνος για να διορθωθούν οι ζημιές. Το φρικαλέο όμως έγκλημα δεν μπορούσε να μείνει έτσι και δικάστηκαν εννέα άτομα. Ακούστηκαν πολλά αλλά τελικά δεν λύθηκε ο γρίφος για ποιον λόγο το είχαν διαπράξει. Υπήρχε και μία μαρτυρία ενός κρατουμένου ότι αυτών ήθελαν να σκοτώσουν αλλά οι φονιάδες μπερδεύτηκαν. Ο άνθρωπος που το κατέθεσε αυτό είπε ότι γλύτωσε γιατί μερικές μέρες πριν ξύρισε τα μούσια του επειδή είχε ειδοποιηθεί ότι θέλουν να τον "καθαρίσουν". Τα λόγια του όμως δεν αξιολογήθηκαν ιδιαίτερα. Στις φυλακές υπάρχει ένας άγραφος νόμος μεταξύ των κρατουμένων. Κανέναν δεν είδε, κανένας δεν άκουσε και κανένας δεν γνωρίζει... Τέλος το ευχάριστο σε όλη αυτήν την υπόθεση είναι ότι και οι οχτώ όμηροι που πέρασαν στιγμές φόβου και αγωνίας για έξι μέρες αφέθηκαν ελεύθεροι και γύρισαν υγιείς στις οικογένειες τους.
