Στις 14 Μαρτίου του 1995 στο Νάλτσικ της Ρωσίας γεννήθηκε ο Άλεξ Μεσχισβίλι. Η μητέρα του Νατέλα και ο πατέρας του Ευγένιο Μεσχισβίλι έζησαν μαζί μέχρι τους εννέα πρώτους μήνες της ζωής του Άλεξ στην Γεωργία. Το ζευγάρι χώρισε γιατί αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Μια πρώτη ξαδέρφη της Νατέλας πρότεινε να έρθει μαζί με τον Άλεξ στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Βέροια για ένα καλύτερο μέλλον. Έτσι ο μικρός Άλεξ με την μητέρα του μετακόμισαν στην περιοχή της βόρειας Ελλάδας.Ο Άλεξ ήταν ένα ήσυχο και έξυπνο παιδί. Προσαρμόστηκε στο ελληνικό σχολείο αν και στην αρχή λόγο της καταγωγής του αντιμετώπισε αρκετά πρόβλημα. Ήταν πολυάσχολος αφού μετά το σχολείο πήγαινε στα μαθήματα αγγλικών, έπειτα ήταν αθλητής στην ομάδα μπάσκετ << Φίλιππος >> Βέροιας ενώ μετά παρακολουθούσε μαθήματα πιάνου. Τα οικονομικά της οικογένειας πήγαιναν πολύ καλύτερα ενώ η Νατέλα παντρεύτηκε έναν εξαιρετικό άνθρωπο που την βοήθησε πολύ και αγαπούσε τον Άλεξ σαν φυσικό του παιδί. Η μοίρα όμως έπαιξε άσχημο παιχνίδι που κατέληξε σε ένα τραγικό γεγονός που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα.
Παρασκευή, 3 Φεβρουαρίου 2006. Ο Άλεξ μόλις σχόλασε από το σχολείο πήγε στα αγγλικά του και το μεσημέρι γύρισε στο σπίτι του που τον περίμενε ο πατριός του Δημήτρης. Λίγο πριν από της έξι ο Άλεξ έφυγε για την καθιερωμένη προπόνηση στην ομάδα μπάσκετ. Στης εφτά το απόγευμα τελείωνέ η προπόνηση και μια ώρα μετά θα παρακολουθούσε μαθήματα ζωγραφικής. Στο διάστημα της μίας αυτής ώρας θα πέρναγε από το μαγαζί του πατριού του για να πάρει κάποια λεφτά. Ο 11χρονος όμως δεν πέρασε από το μαγαζί ποτέ. Είχε φύγει από το γήπεδο του μπάσκετ μαζί με τους φίλους του. Σε κάποιο σημείο ο Άλεξ αποχαιρέτησε τους φίλους του και συνέχισε μόνος του. Από αυτήν την στιγμή και μετά τα ίχνη του 11χρονου χάθηκαν. Η μητέρα του Άλεξ με τον σύντροφο της άρχισαν να ψάχνουν σε όλους τους δρόμους της Βέροιας αλλά δεν υπήρχε καμιά ελπίδα. Πήγαν μέχρι και στο νοσοκομείο της πόλης αλλά μάταια. Το μόνο που τους έμενε ήταν να δηλώσουν την εξαφάνιση του παιδιού τους στην αστυνομία.
Το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2006 στο αστυνομικό τμήμα της Βέροιας σήμανε συναγερμός. Αστυνομικοί άρχισαν να πηγαίνουν στα σπίτια των συμμαθητών του Άλεξ. Το θέμα τις επόμενες μέρες πήρε τεράστιες διαστάσεις από τα μέσα ενημέρωσης. Με το πέρασμα των ημερών όμως οι έρευνες άρχισαν σιγά σιγά να μειώνονται και να χάνετε κάθε ελπίδα.
Στα τέλη Μαΐου όμως του 2006 τα γεγονότα άλλαξαν ξαφνικά. Στο ίδιο σχολείο με τον αγνοούμενο Άλεξ υπήρχε μία παρέα συνομηλίκων που προκαλούσε συχνά προβλήματα στα παιδιά του σχολείου αλλά ήταν και γνωστοί για την παραβατικότητα τους. Έκλεβαν κινητά, ποδήλατα, λεφτά... Ο πατέρας ενός από τα παιδιά ήταν γνωστός δικηγόρος στην Βέροια. Έπεισε την σύντροφο του να πάνε στην αστυνομία και να τους ζητήσουν να πάρουν την παρέα τον πέντε παιδιών, όπου ανήκε και ο γιός τους, στο αστυνομικό τμήμα για να τους κάνουν συστάσεις ώστε να φοβηθούν και να σταματήσουν τις μικροκλοπές. Έτσι και έγινε. Τα πέντε παιδιά πήγαν στην αστυνομία της Βέροιας και τότε από το πουθενά βγήκε στην επιφάνεια το μεγάλο μυστικό τους. Ενώ η εξέταση σε έναν από τα παιδιά εξελισσόταν κανονικά, στον 12χρονο Βορειοηπειρώτη, ο αρχιφύλακας τον ρώτησε τυχαία αν γνώριζε τον Άλεξ. Ο 12χρονος έβαλε αμέσως τα κλάματα και παραδέχτηκε ότι τον είχε δει την βραδιά που χάθηκε.
. Επίσης για την υπόθεση του Άλεξ δικάστηκαν οι γονείς τον πέντε παιδιών και ο παππούς των ελληνόπουλων σε ξεχωριστές δίκες. Ο παππούς καταδικάστηκε σε φυλάκιση 4 ετών και 6 μηνών για υπόθαλψη εγκληματία κατά συρροή και για ψευδορκία μάρτυρα. Οι γονείς των παιδιών σε ποινή 12 μηνών με αναστολή για παραμέληση εποπτείας ανηλίκων πλην της μητέρας του Ρουμάνου που αθωώθηκε ενώ ο πατέρας καταδικάστηκε σε τρίμηνη φυλάκιση.
