09 Μαρτίου, 2016

ΥΠΟΘΕΣΗ ΡΩΜΙΟΠΟΥΛΟΥ: ΕΚΑΝΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΥΨΟΥΝ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ!!!


Στις 17 Ιουνίου του 1997 στο 640ο Tάγμα Πεζικού στο Σουφλί του Έβρου παρουσιάζονται νέοι στρατιώτες ανάμεσα τους και ο 20χρονος Ρωμιόπουλος. Πρίν περάσει μία εβδομάδα ξεκινούν για άσκηση, παρόλο που είναι βδομάδα προσαρμογής και οι νέοι στρατιώτες δεν ασκούν καμία υπηρεσία. Η άσκηση έχει πολλά προβλήματα στην οργάνωση της και τα νεύρα όλων είναι τεντωμένα. Κατά την διάρκεια της άσκησης ο λοχαγός παίρνει τον Ρωμιόπουλο μαζί του για να ετοιμάσουν τους στόχους κάποιας βολής. Στα μέσα όμως της προετοιμασίας ο λοχαγός διατάζει τον 20χρονο να επιστρέψει στο στρατόπεδο με τα πόδια. Ο άτυχος νέος εκτελεί την διαταγή του ανωτέρου του. Ξεκινάει λοιπόν μία απόσταση γύρω στο μισό χιλιόμετρο στις τρείς η ώρα το μεσημέρι με αφόρητη ζέστη και βαρύ οπλισμό.
Από εκείνη την στιγμή και μετά τα ίχνη του χάνονται. Μετά από ώρες και αφού δεν έχει δώσει σημεία ζωής οι υπόλοιποι στρατιώτες ανησυχούν και αρχίζουν την αναζήτηση του. Τελικά τον βρίσκουν νεκρό! Επικρατεί τρόμος σε όλο το στρατόπεδο.
Την επόμενη ημέρα στο νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης η ιατροδικαστής μετά τη νεκροψία και νεκροτομή που διενεργεί, γνωματεύει ότι ο στρατιώτης πέθανε από φυσικά αίτια, και συγκεκριμένα από πνευμονικό οίδημα.
Αμέσως γίνεται με τιμητικό άγημα η μεταφορά του νεκρού στρατιώτη στον τόπο καταγωγής του, τη Νέα Λάμψακο της Εύβοιας και προγραμματίζεται η κηδεία του την επόμενη μέρα. Ωστόσο λίγες ώρες πριν ένας έφεδρος στρατιώτης από το τάγμα του Ρωμιόπουλου που συμμετείχε στο άγημα, πλησιάζει τους συγγενής του άτυχου νέου και τους εκμυστηρεύεται κάτι το απίστευτο: << Το Σπύρο τον έχουν "φάει" από μέσα, μην πιστεύεται την ιατροδικαστική γνωμάτευση. Κάντε κάτι τώρα>>!

 Στο σημείο αυτό αλλάζουν όλα. Ο πατέρας του Σπύρου ζητάει απεγνωσμένα να ανοίξει το φέρετρο πριν την ταφή. Το φέρετρο ανοίγει και φανερώνει την αλήθεια. Διαπιστώνεται ότι στο κορμί του παιδιού του έχει φανερά σημάδια κακοποίησης, που όμως δεν καταγράφηκαν κατά την πρώτη νεκροψία. Από τους ιατροδικαστές Νόνα και Κουτσάφτη θα μάθει αργότερα ότι κάποιος του έχει αφαιρέσει τα σπλάχνα και τα νύχια. Έτσι, οι αρχικές πλημμελείς ιατρικές εξετάσεις ανατρέπονται από τα πορίσματα των ιατροδικαστών, που αποκαλύπτουν σωρεία χτυπημάτων στο σώμα του. Ο επίτιμος προϊστάμενος της ιατροδικαστικής υπηρεσίας και τεχνικός σύμβουλος της οικογένειας Ρωμιόπουλου, Γιαμαρέλλος, επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για δολοφονία, που έγινε περίπου ως εξής: Ο Σπύρος Ρωμιόπουλος χτυπήθηκε κατ’ αρχάς στα γεννητικά όργανα και όταν “διπλώθηκε” στα γόνατα, του κατάφεραν χτυπήματα (γονατιά) στο πρόσωπο (εξ ου και το σκισμένο κάτω χείλος) και τη συνέχεια χτυπήματα στο κεφάλι (χτες διαπιστώθηκε ένα ακόμα στο πίσω μέρος του κεφαλιού). Ο δράστης στη συνέχεια, που ενδεχομένως είχε και βοηθό, τον στραγγάλισε, χρησιμοποιώντας τον αντίχειρα του, στεκόμενος πίσω από το θύμα. Προηγουμένως όμως τον είχε πιάσει (ο δράστης) από το λαιμό με την παλάμη χρησιμοποιώντας τα δάχτυλα του χεριού του.

 Ο πατέρας του άτυχου στρατιώτη προσπαθεί με κάθε τρόπο να βρεθούν οι δράστες. Εμφανίζεται σε τηλεοπτικές εκπομπές και στα δελτία ειδήσεων. Τα λόγια του συγκινούν το πανελλήνιο: «Ό,τι κάνουμε πλέον, το κάνουμε για τα υπόλοιπα παιδιά που υπηρετούν ή πρόκειται να υπηρετήσουν στον Έβρο. Για μένα η ζωή έχει τελειώσει. Θα σας κυνηγήσω μέχρι το τέλος. Μόνο έτσι θα γλιτώσουν τα παλικάρια μας στον Έβρο. Σε περίοδο ειρήνης είναι αδύνατον να χάνουν τη ζωή τους οι στρατιώτες μας». Σε χρόνο ρεκόρ αλλάζει και η ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου Στρατού για τα αίτια θανάτου. Από φυσικά αίτια μετατρέπονται σε εγκληματική ενέργεια. Αμέσως δίνεται εντολή στο Στρατοδικείο της Ξάνθης να αρχίσουν οι έρευνες για τις συνθήκες θανάτου. Ως βασικός ένοχος κρίνεται ο άνθρωπος που έδωσε την εντολή στον στρατιώτη να αποχωρήσει από την άσκηση και να επιστρέψει στο στρατόπεδο την μοιραία εκείνη μέρα. Ο κατηγορούμενος είναι μέλος κυκλώματος εμπορίας ναρκωτικών και γνώστης πολεμικών τεχνών. Το στρατοδικείο τον αθωώνει λόγω ανεπάρκειας στοιχείων. Ξεκινούν νέα δικαστήρια και με τις εκ διαμέτρου αντίθετες γνωματεύσεις των ιατροδικαστών της Αλεξανδρούπολης και των Αθηνών γίνεται εκταφή του νεκρού στρατιώτη. Το διάστημα αυτό η οικογένεια του θύματος δέχεται συνεχώς απειλητικά τηλεφωνήματα ενώ ανώτατοι αξιωματικοί του στρατού τους συμβουλεύουν να μην τα βάζουν με το στρατό γιατί θα το μετανιώσουν. Μέσα σε όλα αυτά, εμφανίζεται στο ίντερνετ κάποιος που θέλει για λόγους ασφαλείας να διατηρήσει την ανωνυμία του, που ισχυρίζεται ότι το Ρωμιόπουλο τον σκότωσε η τοπική μαφία των ναρκωτικών. Οι έμποροι συχνά προσπαθούσαν να εκφοβίσουν τους φαντάρους, πετώντας τους πέτρες ή πυροβολώντας στον αέρα έξω από τα φυλάκια, ελπίζοντας ότι έτσι θα μπορούσαν να δράσουν ανενόχλητοι στο ποτάμι και να περνάν τις τεράστιες ποσότητες ναρκωτικών. Η ιστορία λέει ότι υπεύθυνος για τη δολοφονία ήταν ένας σεσημασμένος κάτοικος Διδυμότειχου , με δίκες για υποθέσεις ναρκωτικών, χωρίς καμία φυλάκιση ωστόσο.

 Μετά από τόσα χρόνια κανείς δεν έμαθε τι πραγματικά είχε γίνει ενώ όσοι είχαν σχέση με την υπόθεση, φαντάροι και αξιωματικοί, μετατέθηκαν αμέσως σε άλλες μονάδες. Τελικά τι πραγματικά συνέβη στον άτυχο νέο; Βρέθηκε σε λάθος σημείο την λάθος στιγμή και θέλησαν να του κλείσουν το στόμα γιατί κάτι είδε; Έπεσε θύμα “κυκλώματος λαθρεμπόρων ναρκωτικών και δουλεμπορίας που έχουν άκρες και μέσα στη μονάδα όπου υπηρετούσε”, όπως ισχυρίζεται ο πατέρας; Αν κάποιος διαβάσει τα τελευταία λόγια του άτυχου φαντάρου σε τηλεφωνική συνομιλία που είχε με την μητέρα του μία μέρα πριν χαθεί θα μπορέσει να βγάλει τα συμπεράσματα του.

 “Μάνα μου, είμαι καλά, αλλά έχω δει πολλά, όταν πάρω άδεια θα ‘ρθώ να σας τα πω. Τα γράφω στο ημερολόγιό μου. Εδώ γίνεται χαμός. Δεν μπορώ να τα πω από το τηλέφωνο. Το βράδυ θα πάω περιπολία και αύριο έχουμε άσκηση. Μην ανησυχείς… Δεν έλαβα χρήματα. Τα έστειλες τα χρήματα; Εντάξει; Θα σου ξανατηλεφωνήσω σύντομα”.
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
 

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ

Flag Counter

ΖΩΔΙΑ


ΚΑΙΡΟΣ